Προφανώς το ζήτημα του “Εμπορεύματος ως Θέαμα” μόλις αρχίσαμε να το αγγίζουμε και η συζήτηση θα συνεχιστεί επ’ αυτού. Χρήσιμο ανάγνωσμα το βιβλίο του Anselme Jappe: “Γκυ Ντεμπόρ” (εκδόσεις Ελεύθερος Τύπος), ιδιαίτερα το πρώτο κεφάλαιο: “Η έννοια του Θεάματος“. Σε pdf υπάρχει μόνο στα αγγλικά εδώ: jappe_debord.pdf. Στα ελληνικά υπάρχει η συλλογή κειμένων του Jappe: “Το τέλος της Τέχνης στον Αντόρνο και τον Ντεμπόρ“.

Αλλά πιθανόν το πιο “βοηθητικό” κείμενο σχετικά με την μαρξική θεωρία είναι το κείμενο “Η ΘΕΩΡΙΑ ΤΟΥ ΜΑΡΞ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ: Πλευρές μιας θεωρητικής και πολιτικής ρήξης” των Μηλιού, Δημούλη και Οικονομάκη. Το επισυνάπτουμε εδώ γιατί ειδικά τα πρώτα δύο Μέρη πραγματεύονται ακριβώς τις έννοιες της αξίας, του εμπορεύματος και του φετιχισμού του εμπορεύματος και του κεφαλαίου με έναν εξαιρετικά διεισδυτικό και κριτικό τρόπο. Βρείτε το εδώ:

• Η ΘΕΩΡΙΑ ΤΟΥ ΜΑΡΞ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ

Ντεμπορική Σκέψη της Εβδομάδας:

Μια επαναστατική δράση στην κουλτούρα πρέπει να έχει ως στόχο, όχι ναεκφράσει ή να ερμηνεύσει την ζωή, αλλά να την διευρύνει. Πρέπει να πολεμήσουμε την δυστυχία όπου και αν βρίσκεται. Η επανάσταση δεν περιορίζεται στο ερώτημα σχετικά με το ποιο θα είναι το επίπεδο παραγωγής της βαριάς βιομηχανίας και σε τίνος τα χέρια θα βρίσκεται. Μαζί με τον τερματισμό της εκμετάλλευσης του ανθρώπου, θα πρέπει να εκλείψουν και τα πάθη, οι παρηγοριές και οι συνήθειες που αυτή γέννησε. Πρέπει να καθορίσουμε νέες επιθυμίες, οι οποίες θα είναι συνυφασμένες με τις τωρινές δυνατότητες. Μέσα στον αγώνα που οδηγεί σε αντιπαράθεση την σημερινή κοινωνία με τις δυνάμεις που θα την καταστρέψουν, πρέπει να βρούμε, ήδη από τώρα, τα πρώτα στοιχεία μιας ανώτερης κατασκευής του περιβάλλοντος και των νέων συνθηκών συμπεριφοράς. Αυτό πρέπει να γίνει τόσο ως πείραμα όσο και ως προπαγάνδα. Οτιδήποτε άλλο, ανήκει στο παρελθόν και το υπηρετεί.

Ντεμπορική σκέψη της εβδομάδας:

Ο κινηματογράφος, για τον οποίο μιλάω εδώ, είναι η παράλογη μίμηση μιας παράλογης ζωής, μια αναπα­ράσταση επινοητική στο να μη λέει τίποτα, επιδέξια να ξεγελάει για μια ώρα την πλήξη μέσα από τον αντικατοπτρισμό αυτής της πλήξης· η δειλή μίμηση, που εί­ναι το θύμα του παρόντος και ο ψευδομάρτυρας του μέλλοντος· που, μέσα από πολλές μυθοπλασίες και υ­περθεάματα, το μόνο που κατορθώνει είναι να αναλώ­νεται άσκοπα, συσσωρεύοντας εικόνες που παρασύρο­νται από το χρόνο.
In Girum Imus Nocte Et Consumimur Igni, σελ. 13-14, εκδ. Ελεύθερος Τύπος.

Όπως είπαμε στην προηγούμενη συνάντηση συζητάμε την εισαγωγή (είναι ο “Πρόλογος στην 4η ιταλική έκδοση της ΚτΘ) και το 1ο κεφάλαιο της ΚτΘ.

Κάποιο συμπληρωματικό υλικό:

• “H Πολιτική του Θεάματος και το Θέαμα της Πολιτικής“, του Anselm Jappe
• “Περιθωριακές Σημειώσεις για τα “Σχόλια στην Κοινωνία του Θεάματος”, (1990), του Giorgio Agamben

Μετά από μια εισαγωγική παρουσίαση στην Καταστασιακή Διεθνή και την “Κοινωνία του Θεάματος”, ακολούθησε μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση σχετικά με την οργάνωση της όλης διαδικασίας. Ειπώθηκε να χρησιμοποιηθούν όλες οι διαθέσιμες μεταφράσεις και να δοθεί έμφαση σε μια “διαθεματική” προσέγγιση με την έννοια ότι δεν ακολουθούμε απλά τη δομή της ΚτΘ αλλά μπορούμε να συζητάμε και άλλα κείμενα που προκαλούν και σχετίζονται με την ανάλυση της ΚτΘ.

Επίσης ειπώθηκε να υπάρχει κάθε φορά μια ομάδα “εργασίας” που να έχει κάνει μια σχετική προετοιμασία πάνω στο υλικό που θα συζητιέται αλλά αυτό, προφανώς, είναι καλό να γίνεται από όλους/όλες που συμμετέχουν.

Η προβολή της ταινίας του Ντεμπόρ “Η Κοινωνία του Θεάματος” προσέλκυσε επίσης το ενδιαφέρον.

Για την επόμενη συνάντηση είπαμε να συζητηθεί ο “Πρόλογος” και το πρώτο κεφάλαιο: “Ο ολοκληρωμένος διαχωρισμός“.

Συνημμένη εδώ υπάρχει και η σχετική παρουσίαση.

Εισαγωγική παρουσίαση στην ΚτΘ