στην κατάληψη της Ανάληψης.
Ντεμπορική σκέψη της εβδομάδας:
Ο κινηματογράφος, για τον οποίο μιλάω εδώ, είναι η παράλογη μίμηση μιας παράλογης ζωής, μια αναπαράσταση επινοητική στο να μη λέει τίποτα, επιδέξια να ξεγελάει για μια ώρα την πλήξη μέσα από τον αντικατοπτρισμό αυτής της πλήξης· η δειλή μίμηση, που είναι το θύμα του παρόντος και ο ψευδομάρτυρας του μέλλοντος· που, μέσα από πολλές μυθοπλασίες και υπερθεάματα, το μόνο που κατορθώνει είναι να αναλώνεται άσκοπα, συσσωρεύοντας εικόνες που παρασύρονται από το χρόνο.
In Girum Imus Nocte Et Consumimur Igni, σελ. 13-14, εκδ. Ελεύθερος Τύπος.